Over stichting De Nederlandse Afstandsmoeder
Stichting DNA is de belangenbehartiger voor alle afstandsmoeders in verleden en heden. Onze missie is het mogelijk maken voor afstandsmoeders om hun stem te laten horen.
Het ontstaan van Stichting DNA
In 1994 richtten een aantal afstandsmoeders de Stichting Afstandsmoeders op met als doel het zwijgen over afstand doen te doorbreken. Tussen 1994 en 2009 waren er vrouwen actief in het bestuur: in regiogroepen, in fora en in de media. Maar werd deze stichting genoodzaakt te stoppen door te weinig vrouwkracht binnen de stichting.
Enkele jaren later laaide de discussie rondom afstand doen en adoptie weer op. Afstandsmoeders van over de hele wereld lieten zich horen en ook in Nederland voelden we de noodzaak om de stem van de afstandsmoeders weer te laten klinken.
Daarom hebben Barbara Kluijtmans en Will van Sebille het initiatief genomen voor een nieuwe stichting in Nederland: stichting De Nederlandse Afstandsmoeder. Samen met Irene Essenberg vormden zij het eerste bestuur.
Sinds 2022 heeft het bestuur uitbreiding gekregen van Cora van Rongen, Ellen Venhuizen, Liesbeth Feenstra en Loes Noy.
Cora Jolanda van Rongen
Ik ben geboren op 31 december 1955. Ik was 16 toen mijn dochter werd geboren. Helaas is voor mij bepaald dat ik haar niet op mocht voeden. Een schrijnende situatie.
In de afgelopen jaren ben ik actief geweest in een hospice als verpleegkundige en als golfprofessional voor fysiek en verstandelijk beperkten in de Regio Rotterdam.
Ellen Venhuizen
Ik ben geboren in Breda 1958, ik woon nu al ruim 20 jaar in de Betuwe. In 1974 is mijn dochter geboren. Ik kreeg geen mogelijkheid mijn dochter op te voeden.
Ik werkte in het onderwijs. Daar heb ik lesgegeven aan jongeren en volwassenen in het mbo.
Sinds een jaar ben ik met plezier bestuurslid van DNA. Ik heb me aangesloten bij DNA, omdat voor mij belangrijk is dat veel meer mensen kennis krijgen over wat er toen gebeurde en nu gebeurt bij afstand en adoptie.
Irene Essenberg
Ik ben geboren in mei 1948. Ik heb drie kinderen gekregen waarvan ik er twee heb opgevoed. De oudste geboren in 1965 is mij afgenomen, omdat ik te jong was en ongehuwd, zo zei men. Mijn leven daarna was er een met pieken en dalen.
Liesbeth Feenstra
Ik ben geboren in Breda in 1952. In november 1969 heb ik mijn pasgeboren dochter moeten afstaan opdat zij een beter leven zou krijgen dan ik haar kon of mocht bieden. Gelukkig hebben wij elkaar later toch nog leren kennen.
Ik heb me bij DNA aangesloten om de verhalen van mij en de vele duizenden lotgenoten te verzamelen en te bewaren en het zwijgen erover te doorbreken. Ze moeten verteld worden, ook nu nog.
Ik werk nog steeds in het onderwijs als docent Engels, Nederlands, NT2 en als mentor.
Louise (Loes) Noy
Ik ben geboren te Utrecht op 4-12-1948. Gedwongen afstandsmoeder van dochter Sylvia. Haar dochter is geboren op 21 augustus 1968 te Utrecht.
Sinds 2022 actief voor DNA en sinds medio 2023 bestuurslid. Pensionada, tijdens werkend leven gewerkt bij FNV als jurist en bestuurder.
Will van Sebille
Ik ben geboren in Eindhoven in juni 1949. Toen ik mijn zoon kreeg in 1967 op zeventienjarige leeftijd mocht ik niet voor hem zorgen, want volgens de toen geldige normen was ik ongeschikt, labiel en had ik mijn zoon niets te bieden. Ondanks mijn verzet werd hij geadopteerd en kwam in een goed gezin terecht. Gelukkig mocht ik hem ontmoeten toen hij 33 jaar was, waarvoor ik hem dankbaar ben.
Ik ben ruim dertig jaar bezig om de moeders die niet voor hun kind mochten zorgen, zichtbaar te maken. Dat dit niet alleen geldt voor afstandsmoeders is mij de laatste jaren duidelijk geworden door o.a. de toeslagenaffaire: anderen bepalen voor moeders en ouders wat goed voor hun kinderen is.
In mijn werkend leven heb ik een bureau gehad voor ontwikkeling van opleidingen en lesmaterialen voor mbo en vmbo.