8 september 2021: Op deze dag werd in Australië dit belangrijke en lang verwachte rapport gepubliceerd met daarin 56 (!) aanbevelingen over wat er moet gebeuren om afstandsmoeders, -vaders en -kinderen te ondersteunen na de traumatische gedwongen scheidingen die in het verleden hebben plaatsgevonden.
Een geschiedenis die veel parallellen heeft met wat er in ons land is gebeurd. Ik vind het indrukwekkend om te zien op welke manier de Australische overheid verantwoordelijkheid neemt voor dit donkere hoofdstuk uit hun geschiedenis. In 2013 bood de Australische premier publiekelijk en op een authentieke, oprechte en rake wijze haar excuses aan voor de mensonterende manier waarop vrouwen destijds van hun pasgeborenen gescheiden werden. In de zaal zaten meer dan 800 betrokkenen, waaronder veel afstandsmoeders, -kinderen en geadopteerden.
Het heeft acht jaar geduurd, maar nu is er dus ook dit rapport van meer dan 400 pagina’s. En ik heb het nog niet helemaal uit, maar het is duidelijk dat het erkent welk groot leed de gedwongen afstand heeft aangericht, en het zet op een rij wat er allemaal moet gebeuren om die pijn nog enigermate te verzachten. Denk aan het openstellen van archieven, concrete actiepunten om zoektochten te vergemakkelijken, hulp en steun bij herenigingen, en noem maar op. En dit alles in samenspraak met alle belangengroepen.
Er staan ook belangrijke lessen genoemd die van invloed zijn op het bestaande adoptiesysteem. Kortom: het is een lang, maar zeer lezenswaardig rapport. Dat ik net gelijk heb doorgestuurd naar het ministerie van Sander Dekker ter inspiratie. Dit is hoe het dus ook kan.
Als je bereid bent om echt te luisteren en toe te werken naar herstel (iets waar wij in Nederland kennelijk heel veel moeite mee hebben). Dit is een hoopvol voorbeeld, het kan kennelijk, en het is hard nodig.